فکر کنم اواخر سال تحصیلی اول راهنماییم بود (اول راهنمایی رو مطمینم فقط کجاش رو نمیدونم) سال 91، به پیشنهاد آقای صدوقی دبیر شیمی تصمیم بر این شد که بچه های دوره 29 علامه حلی 1 در تاریخی در آینده جمع شن همو ببینن، تاریخش شد 9.9.99، پارک لاله، ولی خوب، قرنطینه بود و منم نمیتونستم برم تهران ولی حتما میخواستم شرکت کنم، یه پیام دادم به آقای طباطبایی دبیر انشامون، فردی بسیار با سواد و خوش ایده که البته مثل اکثریت دبیرای حلی اختلاف سنیشون با ما هیچکدوم به 10 سال نمیرسید و سر همین خیلی راحت فاز همو درک میکردیم. تا هشتم آذر من هیچ خبری از هیچ کدوم از بچه ها نداشتم، هموناییم که باهاشون در ارتباط بودم فیسبوکشون چند سال بود غیر فعال بود، سرچ اینستا هم جواب نداده بود و عملا فقط یه آقای طباطبایی مونده بود از کل 200 250 نفر اون موقع، صبح 8 آذر اولین همکلاسیم رو به لطف ایشون پیدا کردم، هادی! سال اول راهنمایی برای مسابقات قایق بادبانی یه قایق طراحی کرده بودیم و سوم مدرسه شد قایقمون و یه نمره ریزی براش گرفتیم D:، یادش بخیر، نفر سوم تیممون مهدی عشقی 2 ثانیه دیر دستشو از روی دستگاه ورداشت که باد مصنوعی ایجاد کنه و اون 2 ثانیه یه رتبه ازمون کم کرد یکم عصبی شدیم D: (مهدی رو هنوز پیدا نکردم)
هادی رو پیدا کردم و شروع کردیم حرف زدن، فلانی چی شد؟ اون یکی پسره چیکار میکنه؟ کی کجا قبول شد؟ بعضیا که کلا گم و گور شدن و خبری ازشون نشد (مثل خودم که بعد 8 9 سال یه دفعه پیدام شد) بعضیا دانشگاهای خوب رفتن، بعضیا فرار مغز ها کردن و دوتا از دوستامونم زندان بودن نتونستن بیان
عضو گروه بچه ها شدم تا ببینم کیو میشناسم، همه چهره ها آشنا بود! همه! ولی اسم هیچکدوم یادم نمیومد جز اندکی! چرا واقعا؟ هیچوقت فکر نمیکردم یادم بره اسماشون، خیلی باحال بود جمعمون آخه!
بالاخره قرار شد 9.9.99 ساعت 9 صبح که بچه های لاکچری داشتن به دنیا میومدن، ما هم بریم سر قرار، من البته از راه لنز گوشی هادی
این شد نتیجه:
درباره این سایت